“นาโนเทคโนโลยี” คือการย่อสิ่งของให้มีขนาดเล็กลง ซึ่งนั่นเป็นเพียงการมองไปที่ผลิตภัณฑ์ปลายทางเพื่อจินตนาการภาพได้ชัดเจนขึ้น แต่ก็ไม่ถือเป็นการเข้าใจผิดซะทั้งหมดเพียงแต่ความหมายที่แท้จริง คือ การจัดการการสร้าง การสังเคราะห์วัสดุ อุปกรณ์และระบบต่างๆ ที่มีขนาดเล็กอยู่ในช่วง 1 ถึง 100 นาโนเมตรด้วยความถูกต้องและแม่นยำ ซึ่งจะส่งผลให้วัสดุหรืออุปกรณ์ต่างๆ มีคุณสมบัติที่พิเศษขึ้น ทำให้เกิดประโยชน์ต่อผู้ใช้สอยและเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจได้

เราคงคุ้นเคยกับงานเฟอร์นิเจอร์ที่ผลิตมาจากวัสดุธรรมชาติ เช่นผักตบชวา วัชพืชที่สร้างปัญหาให้กับระบบนิเวศน์ได้อย่างสม่ำเสมอและรวดเร็ว มาคราวนี้ขอเอาเส้นใยของสับปะรดมาใส่ดีไซน์เพื่อให้เป็นสิ่งของที่มากยิ่งขึ้น โดยการใช้กระดาษที่ผลิตจากเส้นใยสับปะรดเอามาใส่ไอเดีย-สีสัน ทำเป็นเฟอร์นิเจอร์ที่มีรูปลักษณ์โมเดิร์น และเป็นสากลอย่างไร้ข้อกังขา แถมยังให้ความรู้สึกแฝงถึงความเป็นไทย และเอเชี่ยนดีไซน์อยู่ข้างใน เห็นได้จากการออกแบบลูกเล่นของแพทเทิร์นทั้งเส้นและสีในจังหวะถี่ๆ ห่างๆ เว้นบ้างแทรกสีโดดๆ ออกมาบ้างองค์ประกอบเหล่านี้มันดึงความคิดความรู้สึกให้กลับไปนึกถึงผ้าซิ่นของแม่ กระดาษใยสับปะรด มีคุณสมบัติทั้งเหนียวและทนทานมีคุณภาพดี แตกต่างจากกระดาษทำมือชนิดอื่นๆ

จากกากใยสับปะรดผ่านขบวนการคิดและผลิตออกมาเป็นทั้ง ม้านั่งยาว (Bench) l เก้าอี้ (Chair) สตูล (Stool) อาร์มแชร์ (Armchair) ด้วยความภูมิใจและชื่นชมกับมันสมองที่สร้าง “นวัตกรรม” ของคนไทย แบรนด์ไทย ท้องถิ่นไทย กับการมีส่วนช่วยสร้าง “เศรษฐกิจแบบชนบท” ให้กับเกษตรกรไทยเราได้อีก เก้าอี้ใยสับปะรด ประเทศไทยเป็นประเทศแรกที่ผลิตกระดาษใยสับปะรดเป็นเฟอร์นิเจอร์ที่เป็นเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ทำความสะอาดง่าย ประเทศไทยเองก็เริ่มได้รับการสนับสนุนการวิจัยด้านนาโนเทคโนโลยีจากรัฐบาลมากขึ้น การพัฒนางานวิจัยขึ้น ซึ่งนอกจากจะตอบโจทย์ภาคอุตสาหกรรมเพื่อการพัฒนาเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศแล้ว ยังสามารถตอบโจทย์การนำนาโนเทคโนโลยีไปใช้ในชีวิตประจำวัน เข้าไปอยู่ถึงในรั้วบ้าน และอวดงานวิจัยสู่เวทีโลกด้วย